ზე წამოჯდა ფერ-მიხდილი, აყოლებდა თვალთა რეტად, ვარდისრულად შექმნილიყო ზაფრანად და ვითასპეტად. დიდხან მათად არა სცალდა საუბრად და არცა ჭვრეტად, დარჩომა და არ-სიკვდილი მას უმძიმდა მეტის-მეტად.
გაოგნებულად, თავისთვის ანგარიშმიუცემლად.
პირისახეა.
სულ, მთლად.
გაყვითლებული პირისახის აღმნიშვნელი მეტაფორაა.
როგორც, თითქოს.
სპეტი - თეთრი და ფერმკრთალი ყვავილი; ფერუმარული.
მათთან ლაპარაკის თავი არ ჰქონდა.
„დარჩენა”, სიცოცხლე.
507
ავთანდილს უთხრა: “ისმენდი, ცნობამიცთუცახელისა, გითხრა ამბავი ჩემი და ჩემისა დამმარხველისა: ლხინად მიჩს შეყრა მოყვრისა მის, შენგან შეუყრელისა. მე მიკვირს ჩემი სიცოცხლე, ასრე დარჩომამრთელისა!
ისმინე!
გონება.
მაქვს.
თუმცა.
შმაგისა.
აქ საალერსო სიტყვაა. ნიშნავს უახლოესს.
მიმაჩნია.
აქ: სატრფოსი. ტაეპის აზრია: ლხინად, ბედნიერებად მიმაჩნია, თუ ჩემი ამბის თხრობით შენ შენს აქამდე შეუყრელ სატრფოს შეგყრი.
დარჩენა, ყოფნა.
საღისა. აქ: ცოცხლისა.
508
“ასმათის ნახვა მეამა, ჩემგან დად საესავისა. წიგნი რა ვნახე, მომართვა ესე საბამი მკლავისა. მკლავსა შევიბი მაშინვე, მოვიხსენ რიდე თავისა, იგი უცხო და ღარიბი, მტკიცისა რასმე შავისა”.
www.utvalavi.ge
პროექტი ხორციელდება საქართველოს კულტურისა და ძეგლთა დაცვის სამინისტროს ხელშეწყობით