ზე წამოჯდა ფერ-მიხდილი, აყოლებდა თვალთა რეტად, ვარდისრულად შექმნილიყო ზაფრანად და ვითასპეტად. დიდხან მათად არა სცალდა საუბრად და არცა ჭვრეტად, დარჩომა და არ-სიკვდილი მას უმძიმდა მეტის-მეტად.
გაოგნებულად, თავისთვის ანგარიშმიუცემლად.
პირისახეა.
სულ, მთლად.
გაყვითლებული პირისახის აღმნიშვნელი მეტაფორაა.
როგორც, თითქოს.
სპეტი - თეთრი და ფერმკრთალი ყვავილი; ფერუმარული.
მათთან ლაპარაკის თავი არ ჰქონდა.
„დარჩენა”, სიცოცხლე.
507
ავთანდილს უთხრა: “ისმენდი, ცნობამიცთუცახელისა, გითხრა ამბავი ჩემი და ჩემისა დამმარხველისა: ლხინად მიჩს შეყრა მოყვრისა მის, შენგან შეუყრელისა. მე მიკვირს ჩემი სიცოცხლე, ასრე დარჩომამრთელისა!
ისმინე!
გონება.
მაქვს.
თუმცა.
შმაგისა.
აქ საალერსო სიტყვაა. ნიშნავს უახლოესს.
მიმაჩნია.
აქ: სატრფოსი. ტაეპის აზრია: ლხინად, ბედნიერებად მიმაჩნია, თუ ჩემი ამბის თხრობით შენ შენს აქამდე შეუყრელ სატრფოს შეგყრი.
დარჩენა, ყოფნა.
საღისა. აქ: ცოცხლისა.
508
“ასმათის ნახვა მეამა, ჩემგან დად საესავისა. წიგნი რა ვნახე, მომართვა ესე საბამი მკლავისა. მკლავსა შევიბი მაშინვე, მოვიხსენ რიდე თავისა, იგი უცხო და ღარიბი, მტკიცისა რასმე შავისა”.
