“თვალთა დავიდევ უსტარი მე მისგან მონაწერია. პასუხად ვსწერდი: “მთვარეო, შენმცა მზე ვით მოგერია? მე ღმერთმან იგი ნუ მომცეს, რაცა არ შენი ფერია! სიზმრად მგონია, დარჩომა ჩემი ვერ დამიჯერია”.
ბარათი, წერილი.
შენ როგორ მოგერევა? როგორ მოგერიოს?
შენი მსგავსი, შენებრი
სიზმარი მგონია
გადარჩენა
388
“ასმათს ვუთხარ: “მე პასუხსა ამის მეტსა ვერ მივჰხვდები; ესეჰკადრე: “რადგან, მზეო, ჩემთვის ნათლად აღმოჰხდები, აჰა, მკვდარი გამაცოცხლე, ამას იქით აღარ ვბნდები, რასაცაღა სამსახურსა, ვტყუი, თუღა ვერიდები!”.
შევძლებ, მოვახერხებ
ეს
მოახსენე, უთხარი
ამოდიხარ
გონებას ვკარგავ, გული მიმდის.
რაგინდარა სამსახურს
მტყუანი ვარ. საერთო აზრია: მტყუანი ვიყო, თუ რაიმე სამსახურს ავერიდო!
ვერ გაიგოს, რომ მე (ნესტანი) მას (ტარიელს) ვესაუბრები
მოვიდეს ხოლმე
ვითომც
კიდევ მთხოვა, დამაბარა. ნაწილაკი „ცა” ჩართულია ზმნისწინსა და ზმნას შორის.
ტარიელს
ასე
390
“მეკეთაესეთათბირი, სიბრძნე გულისა მისისა, მისი, მზესაცა რიდებაჰქონდის ნახვისა ვისისა; მისგან მომეცა მოსმენა არ საუბრისა მქისისა, ვისთა შუქთაგან უკუნსაჰგვანდის სინათლე დღისისა.
მომეწონა, კარგი მეჩვენა.
ეს.
გადაწყვეტილება, არჩევანი.
რიდი, კრძალვა.
ჰქონდა.
არამეგობრული, მკაცრი, უღიმღამო, უსიამოვნო.
სიბნელეს.
ჰგავდა.
დღისა.
391
“ასმათს მივართვი რჩეული თვალი ოქროსა ჯამითა, მან მითხრა: “არა არ მინდა, ვარ გამაძღარი ამითა”. ერთი აიღო ბეჭედი, მართ აწონილი დრამითა: ”ესეკმა ნიშნად, სავსე ვარ სხვადხელის შესაბამითა”.
არაფერი
დრამის წონისა
ეს.
კმარა
სხვა მხრივ
ჩემი ხელობის, ჩემი მდგომარეობის შესაფერი სიმდიდრით