“იმა ქედსა გარდავადეგ, შამბნიისიმომეარნეს; ერთი ლომი, ერთი ვეფხი შეკრბეს, ერთგანშეიყარნეს. ჰგვანდესრათმე მოყვარულთა, მათი ნახვა გამეხარნეს, მათ რა უყვეს ერთმანერთსა, გამიკვირდეს, შემეზარნეს.
ბუჩქნარი. ან: მაღალი ხშირი ბალახით დაფარული ადგილი.
ის.
მომევლო.
შეიკრიბნენ.
ერთად.
შეიყარნენ.
ჰგვანდნენ.
შეყვარებულებს, ერთმანეთის მოტრფიალეებს. რათმე შეიძლება გავიგოთ აგრეთვე როგორც “რაღაცით”: ლომ–ვეფხვი რაღაცით ჰგვანდნენ მოყვარულებს.
ქალებიც გულს (ასე) წაართმევდნენ; ვეფხვი ისე მოიქცა, როგორც ქალთა წესია. შესაძლებელია ცოტა სხვა გაგებაც: კანონზომიერია, რომ ლომს (ლომგულ მამაკაცს) ქალმა გული წაართვას, მოსტაცოს.
დაჭრა, კვლა. ეს გამოთქმა ფიგურალურია. ნამდვილად ტარიელს ლახვარი - მოკლე შუბი - არ აქვს.
მოვკალ. ნაწილაკი “ცა” ჩართულია ზმნასა და ზმნისწინს შორის.
გავათავისუფლე წუთისოფლის, სიცოცხლის თმენისაგან.
920
“ხრმალი გავსტყორცე, გარდვიჭერ, ვეფხი შევიპყარხელითა, მის გამო კოცნა მომინდა, ვინ მწვავს ცეცხლითა ცხელითა, მიღრინვიდა და მაწყენდა ბრჭკალითა სისხლთა მღვრელითა, ვეღარ გავუძელ, იგიცა მოვკალ გულითა ხელითა.
გადავაგდე.
გადმოვხტი (ცხენიდან).
დავიჭირე.
ვინც (ლაპარაკია ნესტანზე).
მიღრენდა.
აქ: მღადრავდა, მაზიანებდა, ჭრილობას მაყენებდა.
შმაგით, გახელებულით.
921
“რაზომსაცა ვამშვიდებდი, ვეფხი ვერათ დავამშვიდე, გავგულისდი, მოვიქნივე, ვჰკარ მიწასა, დავაწყვიდე, მომეგონა, ოდეს ჩემსა საყვარელსა წავეკიდე; სულნი სრულად არ ამომხდეს, რად გიკვირს, თუ ცრემლსა ვღვრიდე!